Afgelopen week zat ik een artikel te lezen in een fotografie tijdschrift. De fotograaf vertelde: “I try to capture the mundane moments of my life in a poetic way...”. Vrij vertaald komt het misschien wel in de buurt als ik zeg: "Ik probeer de alledaagse dingen op dichterlijke wijze vast te leggen...". OK.
Dichterlijk betekent - ik heb het even opgezocht - in de eerste plaats "iets zoals van een dichter". Maar ook (and I quote):
Bloemrijk (ook maar opgezocht ondanks dat het voor de hand liggend is... je weet maar nooit. Ach... "Met veel bloemen" - nee toch)
Lyrisch (opgezocht: "heel enthousiast" en "emotioneel")
Poëtisch ("dichterlijk", "in versmaat", "kamerpot", "ondersteek" (@laatste 2: 😂)
Het konijnenhol blijkt al dieper te gaan, maar je komt uit op grappige ideeën. Misschien was dat ook wel de bedoeling, want na 5 minuten ben ik er nog niet uit. Ik ben geen millennial, maar m'n interesse is inmiddels te paard de deur uit.
Na een week schiet me iets te binnen... Misschien gaat het meer om de essentie van de foto en de behandeling ervan tijdens de nabewerking. Of de foto je tot mijmeren aanzet.
Zonsopkomst achter een hoeve
De hitte houdt aan. Voor het huis blijkt, na er 15 jaar gewoond te hebben, een relatief koel plekje met (doorgaans) een koel windje te zijn. Wij zijn niet zulke "voor-het-huis-zitters". Beelden van 'een bepaald type' (vul zelf maar in) genesteld op een krat bier met luide stem orerend naar de overzijde van de straat komen dan al snel boven. Niet dat we dat risico lopen met een carport tussen ons terras en de straat, maar het verklaart misschien waarom we zo lang hebben gewacht met het naar voren slepen van een paar luie stoelen.
Maar ze staan er nu. Enthousiast opgepakt met dichterlijke flair. Een kamerpot (of eigenlijk terraspot) zou praktisch zijn met deze hitte. Nog minder bewegen... Een nieuw tijdperk.
